Jspriest
Well-Known Member
Here's a Flemish poem that has even less to do with lambic, by Herman J. Claeys (1935-2009):
Begrafenis
Begravenissen zijn belefenissenin
de ongepaste zin des woords,
de letters v en f zijn hindernissen,
en op het woordje woords rijmt enkel toorts.
Die toorts droeg ik toen ome Lennart stierf.
Ik liep toen lachend grafwaarts naast de kist
als beste kroegmaat, die de eer verwierf
de vlam te dragen van een humorist
die mij ooit zwoer bij 't zesde glaasje rood
—'t gesprek ging om begraven of cremeren—
dat hij ze beide wilde bij zijn dood:
zijn as moest in zijn graf verteren.
En alle makkers lachten zich een kriek
(soms ook een geuze) bij het open graf
toen ik als eerbetoon een historiek
van al zijn tapkastmoppen gaf.
En toen de vriendenkring applaudisseerde
bracht ik mijn toorts tot bij het zwarte kleed,
dat in de fik schoot en de kist verteerde,
aldus vervullend zijn gezworen eed.
or, roughly:
Burial
Funerals are exferiences
in the improper sense of the name
the letters p and f are hindrances,
as “name” rhymes with the carried flame.
That torch I bore when uncle Lennart died.
I ran gravewards laughing toward the coffin
as his best barmate, that the honor would requite
the borne flame of the humor-softened
which I swore by till the sixth glass of red
—conversation turned to cremation or burial—
that he wanted them both when dead:
his ashes must convey the ossuarial.
And they all laugh, have themselves a kriek
(some drink a geuze) over the open grave
where as homage to his history we speak
of all his buffeted jokes we forgave.
And when the friends applauded
I brought my torch up in black clothes;
within the fire’s womb the coffin rotted,
thus fulfilling his sworn oaths.
Begrafenis
Begravenissen zijn belefenissenin
de ongepaste zin des woords,
de letters v en f zijn hindernissen,
en op het woordje woords rijmt enkel toorts.
Die toorts droeg ik toen ome Lennart stierf.
Ik liep toen lachend grafwaarts naast de kist
als beste kroegmaat, die de eer verwierf
de vlam te dragen van een humorist
die mij ooit zwoer bij 't zesde glaasje rood
—'t gesprek ging om begraven of cremeren—
dat hij ze beide wilde bij zijn dood:
zijn as moest in zijn graf verteren.
En alle makkers lachten zich een kriek
(soms ook een geuze) bij het open graf
toen ik als eerbetoon een historiek
van al zijn tapkastmoppen gaf.
En toen de vriendenkring applaudisseerde
bracht ik mijn toorts tot bij het zwarte kleed,
dat in de fik schoot en de kist verteerde,
aldus vervullend zijn gezworen eed.
or, roughly:
Burial
Funerals are exferiences
in the improper sense of the name
the letters p and f are hindrances,
as “name” rhymes with the carried flame.
That torch I bore when uncle Lennart died.
I ran gravewards laughing toward the coffin
as his best barmate, that the honor would requite
the borne flame of the humor-softened
which I swore by till the sixth glass of red
—conversation turned to cremation or burial—
that he wanted them both when dead:
his ashes must convey the ossuarial.
And they all laugh, have themselves a kriek
(some drink a geuze) over the open grave
where as homage to his history we speak
of all his buffeted jokes we forgave.
And when the friends applauded
I brought my torch up in black clothes;
within the fire’s womb the coffin rotted,
thus fulfilling his sworn oaths.
![Craft A Brew - Safale S-04 Dry Yeast - Fermentis - English Ale Dry Yeast - For English and American Ales and Hard Apple Ciders - Ingredients for Home Brewing - Beer Making Supplies - [1 Pack]](https://m.media-amazon.com/images/I/41fVGNh6JfL._SL500_.jpg)
